معنی سه گو - جستجوی لغت در جدول جو

سه گو

سه تار، ستو، مسکوک مسی که روی آن آب طلا یا نقره داده باشند، پول قلب

تمشک، میوه ای ترش مزه شبیه شاتوت یا توت فرنگی و به رنگ سرخ مایل به سیاهی که بوتۀ آن خودرو است و در جاهای گرم و مرطوب در جنگل ها و صحراها می روید در بعضی جاها آن را می کارند و تربیت می کنند و میوۀ بهتر و درشت تری از آن به دست می آورند، دارای ویتامین C، قند، اسیدسیتریک و اسیدمالیک بوده و اشتهاآور و ملین و مدر و ضد اسکوربوت است همچنین ترشح عرق را زیاد می کند و برای تصفیۀ خون نافع است، علّیق، توت العلیق، تلو، علّیق الجبل، توت سه گل

تَمِشک، میوه ای ترش مزه شبیه شاتوت یا توت فرنگی و به رنگ سرخ مایل به سیاهی که بوتۀ آن خودرو است و در جاهای گرم و مرطوب در جنگل ها و صحراها می روید در بعضی جاها آن را می کارند و تربیت می کنند و میوۀ بهتر و درشت تری از آن به دست می آورند، دارای ویتامین C، قند، اسیدسیتریک و اسیدمالیک بوده و اشتهاآور و ملین و مدر و ضد اسکوربوت است همچنین ترشح عرق را زیاد می کند و برای تصفیۀ خون نافع است، عُلَّیق، توتُ العَلیق، تَلو، عُلَّیقُ الجَبَل، توتِ سِه گُل

فرهنگ فارسی عمید

سه گوهر

کنایه از جماد و نبات و حیوان، موالید ثلاثه، سه فرزند، سه ارکان

فرهنگ فارسی عمید

سه گوش

مثلث شکل، سه کنج، در ریاضیات مثلث

فرهنگ فارسی عمید

ره گو

نغمه سرا، خواننده، خنیاگر

فرهنگ فارسی عمید

خار سه گوشه

(رِ سِ شَ / شِ)

خارسه پهلو. (فرهنگ شعوری ج 1 ص 378). حسک. خارسه سو

لغت نامه دهخدا

سه سو

(سِ)

مثلث. (التفیهم) (دانشنامۀ علایی) : و برگ او (برگ نبات سقمونیا) سه سو است همچون برگ لبلاب. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)

لغت نامه دهخدا

سه گل

(سِ گُ)

نام درختی است که میوۀ آن چون پخته شود سرخ گردد و بغایت قابض باشد و آنرا به فارسی توت سه گل و به عربی توت العلیق خوانند چه درخت آنرا عربان علیق گویند و توت وحشی همان است. (برهان) (الفاظ الادویه). تمشک. (گیاه شناسی ثابتی)

لغت نامه دهخدا

سه تو

(سِ)

سه طبقه، در جامه و کاغذ و امثال آن. (یادداشت بخط مؤلف) ، قسمی درهم نبهره و معرب آن ستوق است. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

سه گوشه

(سِ شَ / شِ)

گیاهی خاردار که اشترخار نیز گویند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

به گو

(اَ لا)

خوش سخن. نیکوگفتار:
خردمند به گو ندارد روا
خرد دور کردن ز بهر هوا.
فردوسی